Szamanizm jest praktyką duchową znaną ludzkości od początku jej istnienia. W zasadzie był on pierwszym rodzajem takich praktyk, w których ludzie łączyli się z niewidzialną siłą, jakiej istnienie wyczuwali w świecie, a która według nich miała wpływ na ich życie. W szamanizmie wierzy się, że wszystko co istnieje ma swojego ducha – ludzie, zwierzęta, rośliny, kamienie, a nawet przedmioty, domy czy całe krainy. Te duchy żyją obok nas i możemy posiąść umiejętność kontaktowania się z nimi, w celu zdobycia nauk, otrzymania wskazówek, odpowiedzi. Kiedyś szaman z wioski mógł prosić duchy o wskazanie mu miejsca lub pory najlepszych dla połowów, albo o metodę uzdrowienia chorego czy odpowiedni rytuał na jakąś specjalną okazję. Dzisiaj również możemy kontaktować się ze światem duchów i prosić o cokolwiek co jest dla nas ważne.
Dzięki podróżom szamańskim poznajemy swoich duchowych pomocników – ducha opiekuńczego (czasami błędnie nazywanego zwierzęciem mocy), nauczycieli i inne wspierające nas duchy. Możemy zadawać im pytania dotyczące naszego życia i prosić o pomoc w zrozumieniu siebie, pewnych sytuacji czy schematów postępowania, innych ludzi, a także o inspirację czy kierunek działania. Jest to niezwykle przydatna metoda i pozwala osiągnąć bardzo szybko bardzo konkretne efekty. Często podróże szamańskie, o ile spełniają pewne potrzebne założenia, jak koncentracja, klarowność, dyscyplina i przewodnictwo osoby, która ma w tym doświadczenie, przynoszą rezultaty, jakie osiągnęlibyśmy po miesiącach a nawet latach innych praktyk (terapii, medytacji, warsztatów itp.). Podróże szamańskie są możliwe dzięki wprowadzeniu osoby podróżującej w zmieniony stan świadomości przy zastosowaniu dźwięku bębna szamańskiego o odpowiednim rytmie. Dzieje się tak ponieważ dźwięk bębna szamańskiego wprowadza nasz mózg w częstotliwość fal alfa i theta, odpowiadającym głębokiemu relaksowi, stanom wizyjnym (podczas snu są to momenty kiedy śnią się nam różne rzeczy) oraz głębokiej medytacji. Taki stan mózgu oprócz tego, że pozwala doświadczać świata duchów i rozmawiać z nimi, umożliwia również zintegrowanie otrzymanych nauk i przekazów. Dzięki temu niemal od razu wpływa to na nasze postrzeganie i funkcjonowanie, co z kolei przekłada się na szybkie rezultaty w praktyce. Niektórzy dzięki pomocy duchów uwolnili się od nałogu palenia papierosów i również zadziało się to niemal od ręki. Praktycznie każdy może się nauczyć podróżowania, aby wejść do świata duchów i skontaktować się ze swoimi wspierającymi duchami, uzyskać od nich pomoc w konkretnej sprawie i potrzebne odpowiedzi. Praca ta jest z jednej strony prosta, a z drugiej bardzo głęboka i przynosząca wymierne rezultaty, które przekładają się na nasze życie i funkcjonowanie. Duchy dokładnie znają naszą historię, wiedzą czego potrzebujemy w danym momencie życia i potrafią nas pokierować tam gdzie powinniśmy pójść. Poza tym może to być świetna zabawa! 🙂
Mi samej podróże szamańskie bardzo pomogły – zrozumiałam siebie o wiele lepiej i uzdrowiłam wiele aspektów, które miały wpływ na moje życie, poczucie szczęścia i spełnienia, w tym rdzenne przekonania, relacje, realizowanie swojego potencjału. Jestem wdzięczna, że przeszłam tą drogę i teraz mogę podzielić się swoim doświadczeniem i wiedzą z innymi, aby pomóc im w odkryciu swojej esencji i uzdrowienia tego co już im nie służy. Szamanizm jakiego się uczyłam i jaki praktykuję to tzw. core shamanism, czyli praktyka wykorzystująca to co jest rdzeniem większości praktyk plemiennych na całym świecie i co jest wspólne dla wszystkich ludzi, tak aby również ludzie żyjący współcześnie w miastach mogli z powodzeniem korzystać z niego i osiągać swoje cele. Nie jestem szamanką, ale mogę do pewnego stopnia doradzić i pomóc w konkretnych przypadkach stosując metody szamańskie.
Praktyki jakie mogę zaproponować:
- Nauka podróżowania po świecie dolnym, górnym i środkowym i spotkanie z duchem opiekuńczym.
- Sprowadzanie zwierzęcia mocy – pomocne w przypadku poczucia osłabienia, niepewności, braku kierunku, choroby. Pomaga odzyskać część utraconej mocy.
- Odzyskiwanie duszy – sprowadzanie kawałków duszy, które mogły zostać utracone w przypadku trudnych przeżyć, traum, wypadków, chorób, urazów, a które skutkują poważnymi chorobami, depresją, brakiem energii, chęci życia itd.
- Praca z rdzennymi przekonaniami, relacjami, poszukiwaniem ścieżki powołania, poczuciem spełnienia i realizowaniem swojego potencjału.
- Rytuały i ceremonie dobrane do potrzeby i okazji.
O tym, która metoda będzie najlepsza w przypadku danej osoby i problemu decydują duchy, które proszę o pomoc i wskazówki.
I na koniec kilka słów na temat współczesnego szamanizmu z książki „Droga Szamana” Michaela Harnera:
„Metody szamańskie wymagają łagodnej dyscypliny, ze szczególnym uwzględnieniem koncentracji i celu. Szamanizm współczesny, podobnie jak ten praktykowany przez większość kultur plemiennych, o wprowadzenia w trans zazwyczaj stosuje monotonny dźwięk bębna. Ta wolna od odurzenia narkotycznego metoda jest niezwykle bezpieczna. Jeśli osoba praktykująca nie jest w stanie utrzymać uwagi i koncentracji, po prostu wraca do normalnego stanu świadomości. Nie ma tu jakiegoś z góry założonego czasu trwania zmienionego stanu świadomości, co dzieje się zwykle w przypadku użycia substancji psychodelicznych.
Ta klasyczna metoda szamańska działa również zaskakująco szybko i już po kilku godzinach ćwiczenia daje rezultaty, do osiągnięcia których większość ludzi musiałaby latami praktykować cichą medytację, modlitwę czy śpiewy. Już z tego tylko powodu szamanizm idealnie pasuje do współczesnego życia wiecznie zajętych ludzi, podobnie jak odpowiadał on ludom eskimoskim (Inuitom), którzy całe dnie musieli ciężko pracować i dopiero wieczory mogli poświecić praktykom szamańskim.
Innym zjawiskiem, które przyczyniło się do współczesnego powrotu szamanizmu, jest rozwój holistycznego podejścia do zdrowia i propagowania metod, dzięki którym umysł aktywnie pomaga w uzdrawianiu i utrzymaniu dobrego samopoczucia. Wiele z tych zdrowotnych praktyk holistycznych stosowanych przez ruch New Age reprezentuje dawne metody szeroko znane w medycynie ludowej. Szamanizm jako metoda, która zawiera większość tej starej wiedzy, przyciąga coraz silniejszą uwagę tych wszystkich, którzy poszukują nowych rozwiązań problemów zdrowotnych, zdefiniowanych jako fizyczne, umysłowe czy też emocjonalne. Specyficzne, konkretne techniki od dawna stosowane w szamanizmie, takie jak zmiana stanów świadomości, obniżenie poziomu stresu, wizualizacja, pozytywne myślenie i pomoc otrzymywana z niezwykłych źródeł – to niektóre ze sposobów w tej chwili szeroko stosowanych w praktykach medycyny holistycznej.
Jeszcze innym ważnym powodem współczesnej atrakcyjności szamanizmu jest fakt, że jest to przecież duchowa ekologia. W czasie globalnego kryzysu środowiska naturalnego szamanizm oferuje to, czego zazwyczaj brakuje w wielkich antropocentrycznych religiach: szacunek i duchową komunikację z innymi istotami żyjącymi na Ziemi, a także z samą planetą. Szamanizm nie polega na prostym oddawaniu czci przyrodzie, lecz na obustronnym porozumieniu, które przywraca utraconą więź, jaką nasi przodkowie mieli z całą niezwykłą mocą i pięknem naszego ziemskiego ogrodu. Jak zauważył znany i poważany badacz szamanizmu i religii, Miracea Eliade, szamani są ostatnimi ludźmi, którzy są w stanie rozmawiać ze zwierzętami. Ja dodałbym jeszcze od siebie, że są oni ostatnimi, którzy potrafią rozmawiać z całą przyrodą, włącznie z roślinami, strumieniami, powietrzem i skałami. Nasi polujący i zbierający płody przodkowie wiedzieli, że środowisko ma nad nimi władzę życia i śmierci, a więc taka komunikacja była warunkiem ich przetrwania.
W tej chwili my również zaczynamy zdawać sobie sprawę z władzy, jaką naprawdę ma nad nami nasze środowisko. Po okresie bezwzględnej i bezmyślnej zagłady innych gatunków żyjących na naszej planecie, rujnowania czystości wody, powietrza i samej ziemi, odzyskujemy, choć powoli, świadomość, że ostateczne przetrwanie naszego gatunku zależy od szacunku, z jakim potraktujemy swoje środowisko. Jednak sam szacunek już nie wystarczy. Musimy porozumiewać się osobiście i z miłością z „wszystkimi naszymi krewnymi:, jak mawiają Indianie Lakota. Musimy umieć rozmawiać nie tylko z osobami ludzkimi, ale też z „osobami zwierzęcymi”, z „osobami roślinnymi” i wszystkimi elementami natury, włączając w to ziemie, skały, wodę. Z szamańskiego punktu widzenia to, co nas otacza, nie jest żadnym „środowiskiem”, ale rodziną.”